مَردُم ، در طولِ روز آهنگِ ملایم گوش می دَن تا از چنگ نا ملایمات روزمره فرار کنن و شب را به آرامی سپری کنن.اما من با موزیک لایت درگیر دوزخی به نام زندگی می شَم که بی پایان و لایتناهیست.شب رو بر عکس همه نا آرام سپری می کنم تا جایی که از فرط خستگی از پا میفتم (!)